Je hebt van die wedstrijden waarvan je achteraf zegt “ Hoe is het mogelijk “, nu ik kan je vertellen dit was er een, vanaf het eerste fluitsignaal lieten we zien dat we voor 3 punten waren gekomen, ondanks dat het elftal op 6 plaatsen was gewijzigd ten opzichte van vorige week door schorsingen, blessures en afstaan aan het eerste, waren we gewoon de bovenliggende ploeg, met de terugkerende Yennink soeverein als laatste man en een zeer goed spelende Finn op het middenveld.

En het was Finn ook die zijn goede spel beloond zag worden door een zeer mooie goal, vanaf de middenlijn liep die door naar het vijandelijke doel en met een hard schot wist die de keeper van LYRA te verslaan dus 0 – 1 en dik verdiend en het werd nog mooier, maar eerst moesten we ervaren dat onze scheids niet zijn beste dag had want na een doelpunt van Max besloot hij niet voor voordeel te beslissen en gaf die ons een vrije trap op de rand van het zestien meter gebied, gelukkig voor ons werd daaruit ook nog gescoord want nadat Finn een snoeiharde trap gekeerd zag worden door de keeper was daar Jorrit die van dichtbij uit de rebound wist te scoren.

Met een verdiende 0 – 2 voorsprong wisten we vrij makkelijk de rust te halen want onze tegenstander wou wel maar we waren gewoon dik de baas op het veld en uit niets bleek dat het zo enorm zou veranderen.

De tweede helft was nog geen 5 minuten oud toen Yennink een mooie pass gaf aan onze Aadje die op rechts zo door kon lopen en ook beheerst en mooi scoorde dus 0 – 3 je zou zeggen niets aan de hand maar daar dacht onze scheids anders over, misschien vond die het zielig voor onze tegenstander en dacht die 1 – 3 is ook een mooie stand want uit het niets gaf die LYRA een penalty, je kon aan onze tegenstander ook zien en merken wat doet die nu, maar het kadootje werd natuurlijk mooi uitgepakt en zo was het 1 – 3, natuurlijk nog niets aan de hand met nog een half uur te spelen.

Na de geplande wissel van Yennink en na die onterechte pingel waren we het helemaal kwijt en rook LYRA zijn kansen op een beter resultaat, we waren verdedigend niet meer die rots in de branding van het eerste uur en ook op het middenveld waren we het overwicht totaal kwijt, en dat resulteerde in minuut 69 in de 2 – 3 en eerlijk is eerlijk dit was een mooi doelpunt na een aanval over meerdere schijven met ander woorden we werden compleet weggetikt, en met nog zeker 20 minuten te gaan wisten we dit wordt heel moeilijk om de 2 – 3 vast te houden, en dat lukte ook niet want 7 minuten voor het laatste fluitsignaal werd het voor ons nog erger want we kregen ook doelpunt 3 om onze oren dus 3 – 3, kort na dit doelpunt kreeg onze trainer Marcel 2 keer geel van de slechtste man van het veld omdat die liet merken het niet zo eens te zijn met hem ( we zien het door de vingers voor deze ene keer Marcel ) kort daarna floot de beste man voor het einde en konden wij het als toeschouwers niet geloven en begrijpen dat er een gelijke stand op het scorebord stond.

De terugval na een uur spelen was veel te groot, ik ga niet in details treden om dit te verklaren, maar dit mag zeker niet meer gebeuren en daar hoop ik dan maar op, conclusie 2 dure punten verloren.                         

Opstelling: Bart den Broeder, Yennink Berrevoets (Sjors Vreugdenhil), Jaco Buijnink, Luuk Halve, Julian Tinbergen, Jorrit Fortuin, Jan de Baat, Luuk van Strijen (Rick Zwaard), Finn Verpalen, Aad Srinarasit (Sander Quick), Max de Vetten.