MVV’27 VR1 – Zevenhoven Vr1                                Eindstand 0-0

Als een gelijkspel als winnen voelt!!!!

Zo dames de kop is eraf. Met de 1^e bekerwedstrijd op het programma en dan tegen Zevenhoven. Een eerdere versie bij hun leverde een behoorlijke nederlaag op, dus we waren gewaarschuwd. Tegen een team met een beduidend lager leeftijdsgemiddelde zag je dat ze al veel verder waren in hun speelwijze. Vanaf het begin bepaalden zij, hoe wij moesten spelen. Dat is een gave en dat duurt even voordat je dat in je team voor elkaar krijgt.

Genoeg over hun voorlopig. Het is ook een gave als je na verloop van tijd toch het spel weer naar je toetrekt en dat je ons spel aan hun oplegt en dat is een compliment naar mijn dames. We begonnen heel zenuwachtig en waarom? Jullie kunnen gewoon lekker voetballen, alleen het lijkt wel of jullie alleen maar denken aan hetgeen ik vooraf vertel en vraag aan jullie. Het lijkt wel of dat alleen door jullie hoofd speelt, terwijl jullie gewoon lekker kunnen ballen. De combinaties die jullie soms zoeken om het voetballend op te lossen is heel leuk om te zien en daartegenover dan dat paniekerige. Na 15 minuten schoven zij direct een dame door en gingen ze achterin 1 op 1 spelen. Ik krijg dan allemaal vraagtekens naar de kant, van wat gaan we doen. Echt gevaarlijk werden ze niet, want het spel speelde zich vooral op het middenveld af waarbij gezegd moet worden dat zij voetballend elkaar wel heel makkelijk konden vinden. Dat is leuk, maar als je verder geen gevaarlijke situaties creëert, zal het mij verder niet echt boeien. Wij gaan elkaar beter vinden en ik hoor jullie ook de oplossingen roepen, alleen elkaar echt dwingend coachen blijft moeilijk. Hoe dan ook voel ik toch dat we sterker worden en zeker op conditioneel vlak staan we voor. Rust.

Tweede helft en de rust is weder gekeerd. We gaan elkaar echt beter vinden en vinden de rust om de bal er lekker uit te halen en vervolgens weer op te bouwen. In die fase schoven zij hun dame weer terug en konden wij ons bekende spelletje spelen. Wij legden dus in deze fase ons spel aan hun op. We kregen ook mooie kansen en als die er ingaan zou het een misschien te grote beloning zijn, maar ach wat zou het boeien. Wat in deze fase wel opviel was vooral het conditionele bij de tegenstander. Als ze vroegen om een wissel kregen ze hem niet, waardoor wij maar zeiden, ga zitten op de grond en dan mag je begeleider erin komen. Terwijl de scheids aangaf dat de begeleider erin mocht komen, kwamen ze nog niet. Op dat moment wilde ik zelf de waterzak pakken, waarna er gelukkig toch iemand inging en haar huilend naar de kant haalde. Dit mag toch niet de bedoeling zijn van een spelletje voetbal. Ik hoop dat ze dit verslag lezen, want als dit in mijn elftal zou gebeuren, weet ik zeker dat mijn speelsters er gewoon uitgaan en zeggen, je kijkt maar, maar ik ga er uit. Wij bleven verder leuke combinaties op het veld neerleggen en deden eigenlijk wat we de afgelopen weken op het trainingsveld laten zien. Ik ga dus voortaan niet te veel meer zeggen vooraf, want die patronen zitten er eigenlijk al gewoon in en de uitvoering komt dan vanzelf. We krijgen de laatste 10 minuten gewoon nog 4 kansen, waarbij zij eigenlijk geen echte doelkansen. De verder goed fluitende scheids fluit af en het gelijke spel voelt als een overwinning.

Meiden, een lekker begin en wat ik gezien heb, gaan we een leuk seizoen in. Er zijn posities ingevuld waar ik  blij mee ben, want niet vergeten dat we 2 verdedigers misten en dat we dus moesten schuiven. Verder ook weer dingen gezien, waarin we meer moeten vertrouwen op ons kunnen.

Moraal van deze week: Als jullie de oplossing binnen de lijnen weten, wacht dan niet op de bevestiging van langs de lijn!!!

Fijn weekend, tot maandag.

Josephine.