Het bekeravontuur begint een leuk verhaal te worden. Met een 1-3 overwinning bij het Haagse TAC ’90 haalde men inmiddels de vijfde bekerzege op rij en wie weet wat er nog meer mogelijk is.
De overwinning was prettig, maar het vervelende was dat men niet ongehavend uit de strijd kwam. Harm Voogt moest zich in de eerste helft laten vervangen door Jens de Graaf nadat hij in een duel kennis had gemaakt met een Haagse elleboog tegen zijn kaak. In het tweede bedrijf moest Coen Hordijk er met een vervelende enkelblessure van af.

MVV ’27 startte met een enigszins gewijzigde basis. Roel Nooteboom en Leon van Kersbergen waren op vakantie, Jeffrey Wupkes geschorst en op de geblesseerde Jessy Zwaard hoeft men voorlopig niet te rekenen. Bart den Broeder mocht starten in de goal en Dik Groenewegen kreeg een plek in de voorste linie. Wat ook zeker niet verkeerd was, was de aanwezigheid van ‘dirigent’ Dion Dickhoff.
Net als ’n week eerder tegen Te Werve kreeg MVV ’27 met een uitermate technisch team te maken op het kunstgras, echter dit keer speelde de Maaslanders geconcentreerder. Men had beter oog voor de bal en liet zich niet continu in de luren leggen.
Een en ander hield in dat de thuisploeg, ondanks de aanvallende aspiraties, nauwelijks kansen creëerde. Verder dan een schot met links van verdediger John Poeran, dat ’n meter naast ging, kwam men niet. Diezelfde TAC ‘90-speler ging in de 18e minuut iets te nonchalant om met een verre pass van Yennick Berrevoets die nu terecht kwam bij Lourens van Rooijen die doelman Bulent Özcan kansloos liet in de korte hoek (0-1).
In de reservetijd nam Coen Hordijk een voorzet van rechts in één keer op de slof, maar zijn kogel werd onschadelijk gemaakt door de doelman. Bij de rebound van Sem Maaswinkel moest Bulent Özcan nogmaals reddend optreden.

Jens de Graaf breidde in de 52e minuut de voorsprong uit door een strakke voorzet van Mark Akkerman koppend in de verre hoek te mikken. MVV ’27 kreeg vervolgens de mogelijkheden het duel definitief op slot te komen, maar het genadeschot bleef uit. Yennick Berrevoets, Rick Zwaard en Jens de Graaf deden aan prijsschieten, maar raakten niet de roos.
Daarom werd het na de 70e minuut nog behoorlijk spannend toen de thuisclub de achterstand verkleinde. De na een steekpass voor doelman Bart den Broeder opgedoken Yair Sadoel mikte tegen de verre paal, waarna Jeffrey Ramkisoen de bal over de doellijn schoot (1-2).
TAC ’90 rook haar kansen, maar mocht van geluk spreken dat de aan de ander kant doorgebroken Rick Zwaard van te grote afstand het Haagse doel onder vuur nam. Het schot werd nu een eenvoudige prooi voor de keeper.
Met nog tien officiële minuten te gaan werd het duel alsnog op slot gegooid. Mark Akkerman werd in zijn rush niet al te veel tegengewerkt en de linksbuiten knalde het leer fraai in de rechterkruising (1-3).
Zoals aangegeven raakte Coen Hordijk even later geblesseerd aan de enkel en verliet strompelend het veld. MVV ’27 moest door het gebrek op de bank aan voldoende veldspelers noodgedwongen de resterende tijd uitspelen met tien man, maar doorstond die periode met glans.
Om je heen werd gediscussieerd hoe lang het geleden was dat MVV ‘27 zoveel bekerduels achter elkaar had gewonnen. Voor het antwoord komen we uit bij het seizoen 1970-1971 toen het team zes overwinningen (tegen achtereenvolgens SVOW, DSO, Heerjansdam, Groot Ammers, SSC ’55 en NDSM) behaalde, voordat in de halve finale in ’s Gravenzande Zwart Wit ’28 met 2-0 ‘n maatje te groot bleek.
Mooi feitje, maar komende zaterdag komt DUNO op bezoek en dat is van groter belang.

De opstelling: Bart den Broeder, Lars Kloet, Yennick Berrevoets, Dion Dickhoff, Harm Voogt (Jens de Graaf), Jordi Lems (Mark Akkerman), Sem Maaswinkel, Coen Hordijk, Dik Groenewegen, Rick Zwaard en Lourens van Rooijen.