Clubliefde in de voetballerij is geen vanzelfsprekendheid meer, maar het bestaat gelukkig nog wel. Francesco Totti die in tranen afscheid nam van ‘zijn’ AS Roma, na 25 jaar bij de Giallorossi gespeeld te hebben, was onlangs een treffend voorbeeld. Het gaat wellicht iets te ver om de carrière van Roel Nooteboom te vergelijken met die van de vedette uit het Italiaanse voetbal, maar overeenkomsten zijn er wel degelijk. De centrale verdediger van MVV ’27 is sinds kort eveneens voetballer-af, na veertien jaar in de hoofdmacht gespeeld te hebben en had net als Totti in het verleden de kans om over te stappen naar een andere club, maar bleef de vereniging waar hij opgroeide desondanks trouw. Spijt heeft de Maaslander niet. ‘Als ik weggegaan was, had ik misschien een paar jaar op een hoger niveau gespeeld, maar dan had ik niet bekend gestaan als de voetballer die veertien jaar achter elkaar in MVV 1 heeft gespeeld. Na zo’n lange tijd werd er bij andere clubs waar we speelden gezegd: MVV, daar staat Roel Nooteboom achterin. En dat is zeker iets om trots op te zijn’, legt Roel uit.

De directeur van Nooteboom Tours is onlangs 32 jaar geworden, dus qua leeftijd zou hij nog wel een aantal jaren meekunnen in het keurkorps van Peter Broekman. De stopper kampte de laatste seizoenen ook niet met fysieke ongemakken en in de wedstrijden van het eerste elftal bewees hij ook het onlangs afgelopen seizoen wekelijks nog absoluut van meerwaarde te zijn. Toch kwam de aankondiging van zijn afscheid niet geheel onverwachts. ‘Vorig jaar twijfelde ik al enigszins of ik door wilde gaan. Ik nam me voor om in de winterstop te beslissen. Na de eerdere degradatie draaiden we echter geen lekkere eerste seizoenshelft. Ik kon toen ook niet echt mijn stempel drukken en op die manier wilde ik geen afscheid nemen. Over dit jaar heb ik een veel positiever gevoel, dus dit is een mooi moment op te stoppen’, verklaart Roel.

Aan de beslissing om er nu een punt achter te zetten, liggen diverse redenen ten grondslag. Tijdgebrek is evenwel de belangrijkste. ‘We hebben het ontzettend druk met de zaak en natuurlijk speelt de thuissituatie ook mee (Roel en zijn vrouw Saskia werden in maart van dit jaar de trotse ouders van zoon Tijs, red.). Ik wil meer tijd vrijmaken voor andere zaken en de combinatie met selectievoetbal is gewoon moeilijk. Ongetwijfeld begint het straks te kriebelen als de voorbereiding weer begint, maar vooralsnog kijk ik er ook wel naar uit om geen verplichtingen te hebben bij de voetbal. Behalve de drukte thuis en op het werk speelt ook mee dat ik graag zelf wilde bepalen wanneer ik zou stoppen. Dat ik straks niet gedwongen wordt omdat ik het niet meer kan belopen en dat mensen je als een ouwe lul gaan zien. Of dat ik door een blessure moet stoppen’, schetst Roel een doemscenario.

Want hoewel het niet aan zijn spel af te lezen was, merkte de Maaslander wel dat hij in de nadagen van zijn carrière zat. Daarvoor hoefde hij alleen maar naar zijn teamgenoten te kijken. Sommige medespelers waren net geboren toen Roel zijn debuut maakte in het eerste elftal van MVV. ‘De jongens die erbij komen, zijn natuurlijk steeds jonger. Het gat werd steeds groter en dat merkte ik wel. Ik was samen met Geert Dobbe de enige dertiger in de selectie, maar hij was dit seizoen vaak geblesseerd. Ik heb het er regelmatig met Coen Hordijk over gehad dat alle jongens van onze lichting eerder gestopt zijn met selectievoetbal. Dat is wel een verschil met mijn eerste jaren bij de senioren, toen er jongens als Arno van Nierop, Ronald van der Endt, Bert Bakker en Marco van Dijk in het eerste speelden’, herinnert Roel zich.

Een jonge Roel in de jaren dat MVV dicht bij promotie naar de eerste klasse was.

Ondanks de leeftijdverschillen heeft Roel het altijd uitstekend kunnen vinden met zijn medespelers. ‘Ik heb me nooit geërgerd aan die jonge gasten tijdens de training of de wedstrijden. Het is bijzonder om te weten dat je met iedere teamgenoot afzonderlijk een avondje weg zou kunnen gaan om een biertje te drinken. Al merk ik wel een mentaliteitsverschil met de jonge generatie. De jeugd heeft tegenwoordig veel te kiezen en voetbal staat niet altijd op de eerste plaats. In mijn beginjaren heb ik er nooit aan gedacht om tijdens de voorbereiding op vakantie te gaan, maar tegenwoordig gebeurt dat wel eens. Dat is niet alleen bij MVV zo, ik hoorde dat het er bij andere verenigingen ook zo aan toe gaat. Uiteraard zijn er positieve uitzonderingen, maar het is wel een verschil met vroeger.’

Mogelijk speelde de positieve flow waarin MVV verkeerde in de jaren na het debuut van Roel ook een rol in de beslissing om geen training in de voorbereiding over te slaan. In twee seizoenen promoveerde de hoofdmacht van de vierde naar de tweede klasse. Kostbare herinneringen voor de stopper. ‘Ik heb in veertien jaar natuurlijk heel veel mooie momenten meegemaakt, maar die twee promoties behoren zeker tot de mooiste. Ik zat net bij de selectie, dus voor mijn eigen ontwikkeling was dat een heel goede periode. Zeker omdat we daarna dichtbij promotie naar de eerste klasse waren. Dat waren hele leuke jaren, onder trainer Ruud Spierings en met jongens als Ruud Vermeulen, Melvin Muller en Koen Herlaar. In de nacompetitie kwamen we helaas net te kort. Het kampioenschap in de derde klasse, toen ik tegen Westlandia de winnende goal maakte, was ook geweldig. Net als de wedstrijden met het Westlands Elftal tegen verschillende BVO’s. Ik speelde daarin samen met Mark Akkerman, een goede vriend van mij, dus dat was ook heel mooi’, blikt Roel terug.

De moderne verdediger: defensief ijzersterk, maar ook in de opbouw van waarde.

Zeker in die beginjaren waren de kenners het erover eens dat MVV niet het eindstation zou zijn voor de kopsterke verdediger. Een overstap naar de top van het amateurvoetbal leek een kwestie van tijd. Interesse van andere clubs is er wel geweest, maar Roel heeft niet toegehapt. ‘Tot mijn 24-ste, 25-ste heb ik wel uitgesproken dat ik hogerop wilde komen. Daarbij dacht ik aan de Hoofdklasse en dan kom je al snel uit bij Excelsior Maassluis of Westlandia. Die clubs hebben echter nooit aangeklopt. Andere verenigingen wel en daar heb ik ook wel mee gesproken, maar uiteindelijk was het toch niet wat ik wilde. Rond die tijd zijn we ook met de zaak begonnen. Ik woonde dicht bij MVV en had het er prima naar mijn zin. Achteraf ben ik blij dat ik mijn hele carrière hier gebleven ben en dat ik op die manier bekend zal staan.’

De naam van Roel is voor altijd in de annalen van MVV ’27 bijgeschreven. Zijn afscheid van de selectie betekent niet zijn definitieve vaarwel. ‘Volgend seizoen ben ik oproepkracht en zal ik ongetwijfeld een paar wedstrijden in het vierde spelen. Daarnaast regel ik het Jeugdkamp, waar ook veel tijd in gaat zitten. Verder geef ik het de tijd. Momenteel zie ik mezelf niet als trainer van een seniorenteam. Peter Broekman heeft wel gezegd dat ik welkom was toen de technische staf van de selectie nog niet rond was. Zodra Tijs zijn eerste stappen op het voetbalveld zet, wil ik daar wel betrokken bij zijn. Misschien wel als trainer. Voor nu kijk ik er vooral naar uit dat ik straks geen verplichtingen meer heb bij de voetbal’, besluit Roel.

Roel in een innige omhelzing met keerperstrainer John van der Meij, nadat hij de winnende goal gemaakt heeft tegen VDL.